Ζαν-Πολ Σαρτρ

Ο Ζαν-Πολ Σαρτρ (1905-1980) γεννήθηκε στο Παρίσι και έχασε τον πατέρα του σε ηλικία δεκαπέντε μηνών, μεγαλώνοντας κάτω από τη σκιά ενός παππού διανοούμενου - μια πρώιμη εμπειρία απώλειας που θα διαποτίσει τη φιλοσοφία του για την απουσία προκαθορισμένης ουσίας. Σπούδασε στο École Normale Supérieure όπου γνώρισε τη Σιμόν ντε Μποβουάρ το 1929, με την οποία διατήρησε μια ασυμβίβαστη σχέση που αρνούνταν τον γάμο υπέρ της ελευθερίας. Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου υπηρέτησε στον γαλλικό στρατό, έγινε αιχμάλωτος για εννέα μήνες, και μετά την απελευθέρωσή του συμμετείχε στην Αντίσταση - εμπειρίες που διαμόρφωσαν τις έννοιες της δέσμευσης και της πράξης στη σκέψη του. Το 1943 δημοσίευσε το Το Είναι και το Μηδέν, το θεμελιώδες έργο του αθεϊστικού υπαρξισμού, ενώ το 1945 η ομιλία του Ο Υπαρξισμός είναι Ανθρωπισμός έκανε τις ιδέες του προσβάσιμες στο ευρύ κοινό. Από τη δεκαετία του 1950 και μετά, η φιλοσοφία του μετατοπίστηκε προς έναν πιο κοινωνικά δεσμευμένο υπαρξισμό επηρεασμένο από τον μαρξισμό, με την Κριτική της Διαλεκτικής Λογικής (1960) να επιχειρεί τη σύνθεση των δύο ρευμάτων. Αρνήθηκε το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1964, παρέμενε πολιτικά ενεργός μέχρι το τέλος της ζωής του, και πέθανε το 1980 έχοντας επηρεάσει ανεξίτηλα τη φιλοσοφία, τη λογοτεχνία και την πολιτική σκέψη του 20ού αιώνα.