«Απόλυτη ησυχία. Το ξέρετε ότι ο Καταρέλλα έχει μια δική του θεωρία σχετικά;»
«Σχετικά με τι;»
«Για παράδειγμα, για ποιο λόγο μειώθηκαν οι κλοπές».
«Τι εξήγηση δίνει;»
«Λέει ότι οι κλέφτες, οι δικοί μας, εκείνοι που κλέβουν τα σπίτια των φτωχών ανθρώπων ή τις τσάντες των γυναικών, ντρέπονται».
«Ποιους ντρέπονται;»
«Τους πιο σπουδαίους συναδέλφους τους. Τους βιομηχάνους που πτωχεύουν την επιχείρηση, αφού πρώτα εξασφαλίσουν τα χρήματά τους στο εξωτερικό· τις τράπεζες που βρίσκουν τρόπους να εξαπατούν τους πελάτες· τις μεγάλες επιχειρήσεις που κλέβουν δημόσιο χρήμα. Ενώ εκείνοι οι κακόμοιροι πρέπει ν' αρκεστούν στα δέκα ευρώ, σε μια χαλασμένη τηλεόραση, σ' ένα κομπιούτερ που δε λειτουργεί... Ντρέπονται και δεν έχουν διάθεση να κλέψουν».
Ησυχία τάξη και ασφάλεια στην Βιγκάτα, πλήξη αδράνεια και πλήρης ακινησία στο αστυνομικό τμήμα της πόλης που έχει ξεμείνει από δουλειά λόγω της ανεξήγητης ανομβρίας στην τοπική εγκληματική σκηνη, και ο αστυνόμος Σάλβο Μονταλμπάνο αρχίζει να σκέφτεται σοβαρά το ενδεχόμενο να φύγει για ολιγοήμερες διακοπές στο Μποκαντάσε, στην αγαπημένη του αιώνια μνηστή Λιβία.
Μέχρι που η εγκληματική ανομβρία διακόπτεται απροσδόκητο από το σουρεάλ stand-off δύο ηλικιωμένων θρησκόληπτων αδελφών που ταμπουρώνονται στο σπίτι τους και ξεκινούν να πυροβολούν αδιακρίτως τα αμαρτωλά Σικελιανά τέκνα της Βιγκάτα. Όταν ο καπνός από την ακόλουθη αστυνομική επέμβαση καταλαγιάσει, ο Μονταλμπάνο, ο οποίος μοιάζει να έλκει τις σουρεαλιστικές υποθέσεις, θα τραβήξει τα φώτα της δημοσιότητας πάνω του και μαζι και το βλέμμα κάποιου ανώνυμου θαυμαστή του ο οποίος θα αρχίσει να του αποστέλλει γράμματα-γρίφους προκαλώντας τον σε ένα εγκεφαλικό παιχνίδι χωρίς φαινομενικά κανένα έπαθλο. Ο Σάλβο θα απαντήσει και θα μπει στον χορό, είναι όμως αυτό το ιδιόμορφο κυνήγι θησαυρού ακίνδυνο; Και τι πραγματικά κρύβεται στο τέλος της διαδρομής που σχηματίζουν τα ακατάλυπτα γράμματα του μυστηριώδη αποστολέα;
Σηκώθηκε, μπήκε μέσα, έβγαλε από την τσέπη του σακακιού του το τελευταίο γράμμα από το κυνήγι του θησαυρού, πήρε κι όλα τα άλλα γράμματα που του είχε στείλει ο αντίπαλός του, ακόμη και το σημείωμα του Αρτούρο, γύρισε στη βεράντα, τακτοποίησε τα γράμματα το ένα μετά το άλλο με τη σειρά που τα είχε λάβει επάνω στο τραπέζι, κάθισε και τα ξαναδιάβασε. Κι άρχισε πάλι από την αρχή.
Σιγά σιγά, καθώς τα διάβαζε όλα ξανά και ξανά, έφερνε στο μυαλό του πότε και πού τα είχε παραλάβει και θυμόταν τις διαδρομές, τους δρόμους που τον είχαν οδηγήσει τα συγκεκριμένα γράμματα και τα μέρη που του είχαν υποδείξει να πάει: την ξύλινη καλύβα, το ερειπωμένο σπίτι. Τώρα η ρυτίδα που είχε εμφανιστεί στο μέτωπό του γινόταν όλο και πιο βαθιά.
Μόνο που ήταν μια ριψοκίνδυνη, παράξενη σκέψη, δε στηριζόταν σε κανένα δεδομένο στοιχείο, φοβόταν ακόμη και να την ολοκληρώσει, να της δώσει τελική μορφή και στη συνέχεια να τη σκεφτεί.
Ατελείωτος γαλάζιος ουρανός και σμαραγδένια νερά, μεσογειακή κουζίνα και μυστήριες φαμ φατάλ, το νησί της Σικελίας με τις ομορφιές του αλλά και τις κραυγαλέες ανισότητες του, ένας αστυνομικός στη δύση της καριέρας του που λειτουργεί με την μέθοδο της διαίσθησης και ένα αστυνομικό τμήμα άναρχο και χαρακτηριστικά Ιταλικό· τα συστατικά που χρησιμοποιεί με μεγάλη επιτυχία ο συγγραφέας Αντρέα Καμιλλέρι για να δημιουργήσει τη σειρά μεσογειακού νουάρ όπου πρωταγωνιστεί ο Σάλβο Μονταλμπάνο, δε λείπουν και από το Κυνήγι του Θησαυρού, του δέκατο έκτο μέρος των περιπετειών του αγαπημένου αστυνομικού. Μόνο που εδώ, η πένα του Καμιλλέρι θα τον φέρει αντιμέτωπο όχι με το συνηθισμένο Ιταλικό έγκλημα που αποραίει συνήθως από ταξικά, κοινωνικά ή ερωτικά πάθη, αλλά με ένα άρρωστο μυαλό από εκείνα που συναντά κανείς σε πιο βόρειες εκφάνσεις της αστυνομικής λογοτεχνίας. Έναν κατά συρροή δολοφόνο στα σπάργανά του.
Ανεξάρτητα από την εποχή του χρόνου στην οποία διαδραματίζονται, και παρά το συχνά σκοτεινό υπόβαθρο που κρύβουν κάτω από την επιφάνειά τους, τα βιβλία του Αντρέα Καμιλέρι μυρίζουν πάντα καλοκαίρι. Το Κυνήγι του Θησαυρού δεν αποτελεί εξαίρεση, όντας ένα απολαυστικό ανάγνωσμα που μοιράζεται απλόχερα ανάμεσα σε χιουμοριστικές και ανάλαφρες σκηνές όσο και σε βαθύτερες, υπαρξιακές και σκοτεινές περιπτύξεις, έχοντας στον πυρήνα του την Σικελία και τον χαρακτήρα του Σάλβο Μονταλμπάνο.
Μια ακόμη υπόθεση που δοκιμάζει τη διαίσθηση και την ηθική πυξίδα του Μονταλμπάνο, φέρνοντάς τον ένα βήμα πιο κοντά στην ανθρώπινη φθορά που με τόσο πείσμα αντιπαλεύει.
Ο Αντρέα Καμιλλέρι (1925-2019) ήταν Ιταλός συγγραφέας και σεναριογράφος, γνωστός κυρίως για τη σειρά αστυνομικών μυθιστορημάτων με ήρωα τον επιθεωρητή Μονταλμπάνο. Το έργο του ξεχωρίζει για τον συνδυασμό μυστηρίου, κοινωνικής κριτικής και χιούμορ, ενώ η γραφή του συχνά ενσωματώνει σικελικό ιδίωμα. Τα βιβλία του Αντρέα Καμιλλέρι γνώρισαν διεθνή επιτυχία και μεταφέρθηκαν στην τηλεόραση, κάνοντάς τον έναν από τους πιο αγαπημένους σύγχρονους Ιταλούς συγγραφείς.
Η εξαφάνιση του πιο έμπιστου του συνεργάτη ρίχνει τον αστυνόμο Μονταλμπάνο σε μια αναζήτηση που αποκαλύπτει ένα σκοτεινό κύκλωμα που ξεπερνά τα στενά όρια της Σικελίας.