Αθήνα, 2012. Μια νεαρή τριαντατριάχρονη γυναίκα βρίσκεται δολοφονημένη στο ατελιέ του σπιτιού της στην Κυψέλη. Η πόρτα είναι κλειδωμένη από μέσα, σημάδι ότι δεν υπήρξε παραβίαση και ότι ο δράστης γνώριζε το θύμα. Δίπλα στο άψυχο σώμα της βρίσκεται μια συσκευή ηχογράφησης μέσω της οποίας η νεαρή κοπέλα κατέγραφε την καθημερινότητα και τα πιο ενδόμυχα μυστικά της.
Το όνομα της είναι Μυρσίνη Μυλωνά και είναι φύση καλλιτεχνική, μια ταλαντούχα αγιογράφος χωρίς όμως ιδιαίτερη συνάφεια με την θρησκεία. Οι πρώτες έρευνες, τις οποίες διευθύνει ο Μηνάς Κούρτογλου, ο επικεφαλής του Τμήματος Δίωξης Εγκλημάτων κατά Ζωής, ένας ασυνήθιστος αστυνόμος, βασανισμένος από τον πρόσφατο θάνατο της γυναίκας του, επικεντρώνονται στον σύντροφο της Μυρσίνης, ακολουθώντας τα στατιστικά που υποδεικνύουν τον σύζυγο/σύντροφο ως πιθανό δράστη. Κάτι που περιπλέκει τα πράγματα καθώς ο Γιώργος Μήτρος, ο σύντροφος ο οποίος βρήκε και το πτώμα, τυχαίνει να είναι, εκτός από διάσημος πολίστας και γιός της υπουργού Δημόσιας Τάξης. Καθώς η ομάδα του Κούρτογλου σκαλίζει το παρελθόν της άτυχης γυναίκας, στο κάδρο μπαίνουν άτομα από το κοντινό περιβάλλον του θύματος αλλά και ο αποξενωμένος πατέρας της, ένας βίαιος άντρας με παρελθόν οικογενειακής βίας.
Τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης μυρίζουν αίμα και η υπόθεση αποκτά δημοσιότητα. Και ενώ ο Κούρτογλου παλεύει να ξετυλίξει τον μίτο που οδηγεί στον ένοχο, έχει να αντιμετωπίσει κινδύνους που προέρχονται από το υπουργείο, από την ίδια του την ομάδα, αλλά και από το ίδιο του το τραυματικό παρελθόν.
Το αστυνομικό μυθιστόρημα REC που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ίκαρος, αποτελεί το συγγραφικό ντεμπούτο του Γιώργου Σύρμα. Μέσω της υπόθεσης, ένα καλοστημένο whodunit, αλλά και με τους δεκάδες διαφορετικούς χαρακτήρες, ο συγγραφέας επιχειρεί να φωτίσει σκοτεινές πλευρές της ελληνικής κοινωνίας, όπως την ενδοοικογενειακή βία, τις δυσλειτουργικές σχέσεις, τον μισογυνισμό, την διαφθορά, τις παθογένειες της αγίας ελληνικής οικογένειας. Φιλόδοξο εγχείρημα που εν μέρει πετυχαίνει, αφήνοντας όμως την αίσθηση ότι προσπαθεί να κάνει πολλά πράγματα ταυτόχρονα.
Πράγμα που ισχύει και για τους χαρακτήρες. Επιλέγοντας να χτίσει μεγάλο αριθμό χαρακτήρων, επενδύοντας στην πλεονάζουσα πολυφωνία, ο Σύρμας δεν βρίσκει πραγματικό χώρο για να αναπτύξει πραγματικά κανέναν από αυτούς, υποβιβάζοντας τους σε στερεότυπα που ορίζονται από πολύ επιφανειακά χαρακτηριστικά. Έχουμε τον Κούρτογλου που είναι προοδευτικός και βασανισμένος από το χαμό της γυναίκας του, την καλή συνεργάτιδα αστυνόμο που είναι φεμινίστρια, τον "κακό" μπάτσο της ομάδας που είναι ρατσιστής και μισογύνης, το πλήθος χαρακτήρων του περίγυρου της Μυρσίνης, χαρακτήρες που μοιάζουν στην πλειοψηφία τους στερεοτυπικά βγαλμένοι από ελληνικό σίριαλ, ένα μεγάλο καστ που, ναι μεν, χρησιμεύει για να βαθύνει το μυστήριο και αναλώνεται ως red herrings, από την άλλη όμως, σε συνδυασμό με τα μικρά κεφάλαια, μοιάζει να σκοτώνει τον ρυθμό και κλέβει τον αέρα που τόσο έχει ανάγκη το βιβλίο. Με εξαίρεση την Μυρσίνη που τη μαθαίνουμε σε βάθος μέσα από τις ηχογραφήσεις της, στους χαρακτήρες λείπουν οι μικρές λεπτομέρειες, αυτό το κάτι που θα τους ζωντανέψει και θα τους δώσει πνοή. Λείπουν οι ιδιομανίες, τα τικ, οι αντιφάσεις που κάνουν έναν χαρακτήρα πραγματικό και όχι απλά όχημα της πλοκής.
Όπως οι χαρακτήρες έτσι και το βιβλίο· η δομή με τα μικρά κεφάλαια, οι αφηγηματικές παραπλανήσεις, οι γρήγορες ανατροπές, σε συνδυασμό με το μεγάλο καστ παραπέμπει έντονα σε τηλεοπτική αφήγηση, κάτι που ενδέχεται να κάνει το βιβλίο ελκυστικό για μια μεταφορά στη μικρή οθόνη. Κάτι που δεν είναι αναγκαστικά κακό, καθώς η υπόθεσή του, ο ρυθμός και το κλίμα του θυμίζουν κάτι από τις υποθέσεις που πήραν δημοσιότητα και κυριάρχησαν τα τελευταία χρόνια στα ελληνικά τηλεοπτικά πάνελ. Ίσως αυτός ο ρεαλισμός είναι και το δυνατό στοιχείο του βιβλίου: η αίσθηση του οικείου σκανδάλου, της ιστορίας που θα μπορούσε να έχει συμβεί στην γειτονιά μας. Στους αντίποδες, το REC, που σίγουρα δεν είναι νουάρ όπως χαρακτηρίζεται ακολουθώντας την τάση που υποβιβάζει τον όρο σε marketing point, και που παραδόξως ενώ τοποθετείται χρονικά στην καρδία της ελληνικής κρίσης ξεχνά τελείως να την αναφέρει, προσπαθώντας να κάνει πολλά αποτυγχάνει να εμβαθύνει στα τόσο σπουδαία θέματα που θίγει. Τα αγγίζει επιφανειακά, τα χρησιμοποιεί διακοσμητικά, χωρίς να τολμά να σκάψει πραγματικά βαθιά στις ρίζες τους.
Το βιβλίο θα κέρδιζε πολλά από μια πιο αυστηρή επιμέλεια. Τριμμάροντας τους συμμετέχοντες και μερικές από τις υποπλοκές, μειώνοντας το μέγεθος του βιβλίου κατά μερικές εκατοντάδες σελίδες, εστιάζοντας σε λιγότερους αλλά πιο ολοκληρωμένους χαρακτήρες, τότε ναι, θα μιλούσαμε για ένα τελείως διαφορετικό βιβλίο. Ένα βιβλίο που θα είχε τον χώρο να αναπνεύσει, να αναπτύξει τις ιδέες του, να δώσει βάθος στους χαρακτήρες του.
Παρόλα αυτά, ως ντεμπούτο, το REC δείχνει υποσχέσεις. Ο Σύρμας έχει ένα ενδιαφέρον βλέμμα για τις παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας και μια διάθεση να τις εξερευνήσει. Αν στο επόμενό του βιβλίο καταφέρει να εστιάσει περισσότερο, να αντισταθεί στον πειρασμό του υπερβολικού και να εμπιστευτεί την δύναμη της λιτότητας, τότε θα έχουμε να περιμένουμε κάτι πραγματικά αξιόλογο.
